“Door de structuur is er ruimte voor spontaniteit en kan ik op het podium meer mezelf zijn dan vóór de presentatiecoaching”
Wie Tomas Knoops hoort praten over zijn vak als patissier bij ijssalon Intelligentia Taste Rooms in Eindhoven, ziet direct zijn talent, passie en bevlogenheid. Toch is dat niet de hoofdreden waarom hij regelmatig op het podium staat om zijn verhaal te vertellen. “Ik heb een vorm van autisme. Waar dat vroeger vooral lastig was, is het in mijn werk meestal een voordeel. Ik wil mensen met autisme met mijn verhaal inspireren en juist een positief perspectief bieden. Sombere verhalen over autisme zijn er tenslotte al genoeg.”
Is autisme een voor- of nadeel als je presenteert?
“Presenteren vergt een bepaalde mate van flexibiliteit. Er kunnen altijd onverwachte dingen gebeuren. Door mijn autisme ben ik van nature niet flexibel. Toch bood autisme me daarvoor ook een oplossing. Net zoals ik in mijn werk de creaties in mijn hoofd al helemaal voor me zie tot en met de mix aan smaken, zie ik ook mijn presentatie al helemaal voor me. Daardoor weet ik wat ik moet doen en kan ik tijdens presentaties beter omgaan met verrassingen.”
Waarom wilde je presentatiecoaching?
“Ik wil mezelf altijd verbeteren. En alhoewel ik best een leuke presentatie gaf, voelde ik dat het beter kon. Ik miste een duidelijke structuur en mijn manier van presenteren was soms wat onrustig.”
Wat heb je geleerd?
“Mijn coach Serge keek samen met mij naar opnamen van mijn presentatie. Dat is leerzaam, omdat hij me naar mijn verhaal liet kijken met de ogen van een vreemde. En dat leverde veel interessante bespiegelingen op. Als spreker vond ik alles helemaal logisch, maar voor mijn publiek was het veel minder duidelijk. Zo deelde ik soms belangrijke informatie niet. Samen maakten we een boeiende verhaallijn. Er is nu meer balans tussen het deel over de worsteling met autisme in mijn jeugd en het deel over hoe autisme nu ook belangrijke voordelen oplevert in mijn werk. Serge moedigde me aan om juist meer te vertellen over mijn werk. Het voelde voor mij als opscheppen, maar ik leerde dat het publiek juist het verhaal achter mijn creaties wil weten. Ik zie nu in dat ik daarmee het positieve beeld over autisme juist versterk.”
Wat vond je van de manier van coachen?
“Heel prettig. Ik vond het vooraf spannend, want ik laat met mijn verhaal veel van mezelf zien. Dat is best kwetsbaar. Omdat Serge open was naar mij, kon ik ook open zijn naar hem. Daardoor zetten we mooie stappen. Hij kwam met veel suggesties, maar liet mij beslissen welke ik wilde gebruiken. Hij moedigde me ook aan om mijn humor te blijven gebruiken. Die is redelijk spontaan als ik op het podium sta. Het is fijn om te horen dat dat goed werkt. Waar ik het meest bang voor was? Dat we een verhaal gingen schrijven dat ik vervolgens uit mijn hoofd moest leren. Ik heb nu geleerd dat mijn verhaallijn super belangrijk is, maar dat ik niet elke keer exact hetzelfde hoef te zeggen. Zolang de structuur maar helder is.”
Merk je verschil als je nu op het podium staat?
“Ik bereid me nu anders voor. De structuur geeft me veel houvast. Daardoor is het makkelijker om mijn verhaal te vertellen. Gek genoeg is er door de structuur veel ruimte voor spontaniteit en kan ik op het podium misschien wel meer mezelf zijn dan vóór de coaching.”
