Hallo, ik ben een Bex*er
In deze interviewreeks geven wij onze unieke en talentvolle collega’s letterlijk en figuurlijk een gezicht. Elke Bex*er beantwoordt dezelfde drie vragen. Veel leesplezier!
Maak kennis met Erwin van Dijkman: crisisadviseur met flexibele geest.
Wie ben je en wat doe je binnen Bex?
“Als crisisadviseur help ik dagelijks organisaties die in een lastig parket zitten. Dat kan een incident of calamiteit zijn, maar ook een moeilijke boodschap of ‘gedoe’. Ik geef advies over de communicatiestrategie in het crisisteam, maar maak ook statements of beantwoord persvragen. Net wat nodig is en toegevoegde waarde heeft. Dat verschilt per geval. Veel mensen realiseren zich niet dat de meeste organisaties geen afdelingen vol met (crisis)communicatieadviseurs hebben. Dus mijn ruime ervaring met crisisopdrachten komt dan goed van pas. Ik sta met ons team 24/7 klaar voor onze opdrachtgevers.”
Welke opdracht is jou het meest bijgebleven en waarom?
“Pfoeh, dat is een lastige vraag. Het liefst wil ik dat mijn bijdrage vrijwel ongemerkt is en dat de organisatie – met een klein duwtje – de crisiscommunicatie zelf oppakt en afrondt. We did this ourselves. Een crisis die zonder negatieve aandacht passeert, vind ik het meest prettig. Bij voorkeur met complimenten van klanten, medewerkers, partners en toezichthouders. Maar ja, als ik zeg welke dat waren, dan doe ik dat effect een beetje teniet. Grensoverschrijdend gedrag vind ik een heftig onderwerp, zeker als er geen duidelijkheid komt. Vreselijk voor beide partijen, zowel het vermeende slachtoffer als de vermeende dader. Helaas is dat vrijwel dagelijkse kost.”
Bex*ers beweren dat zij lef hebben. Op welke manier toon jij lef?
“Haha, dat is iets dat andere mensen mogen beoordelen. De telefoon kan straks gaan, een organisatie in de knel, een bestuurder die mij niet kent. Je stapt soms in een crisisteam met wildvreemden en je moet direct leveren. Is dat lef? Mwoah, ik vind dat gewoon mijn werk. Als ik rustig ben en blijf, straalt dat vaak positief af op het team dat ik help. Eindverantwoordelijken merken dat ze er niet alleen voor staan en proeven mijn ervaring. Soms versimpel ik het en maak ik het kleiner, soms breng ik met een lichte noot wat ontspanning. Ik pas mijn stijl aan op wat nodig is. Volgens mij is crisiscommunicatie dus niet per se voor lefgozers, maar wel voor flexibele geesten.”
